Κοιτώ έξω από το παράθυρό μου και βλέπω τον κόσμο . Βλέπω έναν πολύχρωμο υπέροχο κόσμο . Βλέπω έναν κόσμο Γκρι με ψηλές πολυκατοικίες στοιβαγμένους ανθρώπους χωρίς χαμόγελο που γκρινιάζουν με το παραμικρό . Βλέπω μια Αθήνα αρρωστιάρα με εγκληματίες και με πρεζάκια . Με εκμεταλλευτές και άστεγους . Έ ! εδώ υπάρχει χρώμα .
Ένας άστεγος επιλέγει να μην φάει το λιγοστό φαί που βρήκε για να το δώσει σε έναν άλλο φίλο του ,άστεγο και αυτόν τετράποδο και αυτή η φορά . Αναφέρομαι σ έναν σκυλάκο που και αυτός έχασε το σπίτι του από κάποιο ατυχές συμβάν . Έλεγα για τον άστεγο . είναι όμορφο μέσα σε μία γκρίζα πόλη να βλέπεις κάποιον να φέρεται με αλτρουισμό . Συνεχίζω να ατενίζω τον κόσμο από το παράθυρό μου .
Το χρώμα σιγά σιγά γίνεται κόκκινο , το ελαφρύ και μεθυστικό άρωμα του έρωτα πλανάται στον αέρα . Εδώ κι εκεί ζευγάρια ανακαλύπτουν το λόγο να βλέπει κανείς ένα κόκκινο λουλούδι μέσα σε μία γκρίζα πόλη , και με αυτό τον τρόπο η πόλη να γίνεται όλο και πιο κόκκινη . Έπ! Τι είναι αυτό .
Μερικά ρόζ και γαλάζια σύννεφα ξεπροβάλλουν από κάποιες γωνιές και χρωματίζουν τον βρώμικο ουρανό . Σύννεφα γεμάτα όνειρα . Λαμπρά όνειρα από όσους τολμούν να ονειρεύονται για όσους τολμούν να ονειρεύονται σε έναν καιρό που άγνωστοι καταχρώνται άσυλα και η οικονομία κυβερνά . Όνειρα τα οποία είναι απαλλαγμένα από όσους εκμεταλλεύονται τον λαό ή και όσους εκμεταλλεύονται ή παραμυθιάζουν εραστές .
Ξέρεις οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει περίπλοκες πλέον . Δεν αποζητούμε πια το απλό , το αθώο , το ειλικρινές . Επηρεαζόμαστε από τα παραμύθια της γιαγιάς . Θυμάμαι που η γιαγιά μου με ταχτάριζε στα πόδια της και μου έλεγε ιστορίες , ιστορίες για πράγματα μεγάλα . Τώρα όμως η γιαγιά πέθανε , κι εγώ αποζητώ το παραμύθι , το ψέμα . τα μεγάλα λόγια που προσπαθούν να πιστέψω . Τα πιστεύω όμως ? Η γιαγιά έκανε καλή δουλειά . Με έμαθε να βλέπω την αλήθεια . Αλήθεια ε; πάνω στην ώρα το βλέμμα μου πέφτει σε μία παιδική χαρά . Να καθαρά μυαλά ! να βλέμματα γεμάτα αλήθεια .
Νύχτωσε . Υψώνω το βλέμμα μου στον έναστρο ουρανό . Μόλις έπεσε ένα αστέρι μ κλείνω τα μάτια μου και κάνω μια ευχή καθώς πίνω μια γουλιά κρασί . Σε λίγο θα ξημερώσει μια νέα μέρα . Είναι όμορφος ο κόσμος εκεί έξω ….
Ένας άστεγος επιλέγει να μην φάει το λιγοστό φαί που βρήκε για να το δώσει σε έναν άλλο φίλο του ,άστεγο και αυτόν τετράποδο και αυτή η φορά . Αναφέρομαι σ έναν σκυλάκο που και αυτός έχασε το σπίτι του από κάποιο ατυχές συμβάν . Έλεγα για τον άστεγο . είναι όμορφο μέσα σε μία γκρίζα πόλη να βλέπεις κάποιον να φέρεται με αλτρουισμό . Συνεχίζω να ατενίζω τον κόσμο από το παράθυρό μου .
Το χρώμα σιγά σιγά γίνεται κόκκινο , το ελαφρύ και μεθυστικό άρωμα του έρωτα πλανάται στον αέρα . Εδώ κι εκεί ζευγάρια ανακαλύπτουν το λόγο να βλέπει κανείς ένα κόκκινο λουλούδι μέσα σε μία γκρίζα πόλη , και με αυτό τον τρόπο η πόλη να γίνεται όλο και πιο κόκκινη . Έπ! Τι είναι αυτό .
Μερικά ρόζ και γαλάζια σύννεφα ξεπροβάλλουν από κάποιες γωνιές και χρωματίζουν τον βρώμικο ουρανό . Σύννεφα γεμάτα όνειρα . Λαμπρά όνειρα από όσους τολμούν να ονειρεύονται για όσους τολμούν να ονειρεύονται σε έναν καιρό που άγνωστοι καταχρώνται άσυλα και η οικονομία κυβερνά . Όνειρα τα οποία είναι απαλλαγμένα από όσους εκμεταλλεύονται τον λαό ή και όσους εκμεταλλεύονται ή παραμυθιάζουν εραστές .
Ξέρεις οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει περίπλοκες πλέον . Δεν αποζητούμε πια το απλό , το αθώο , το ειλικρινές . Επηρεαζόμαστε από τα παραμύθια της γιαγιάς . Θυμάμαι που η γιαγιά μου με ταχτάριζε στα πόδια της και μου έλεγε ιστορίες , ιστορίες για πράγματα μεγάλα . Τώρα όμως η γιαγιά πέθανε , κι εγώ αποζητώ το παραμύθι , το ψέμα . τα μεγάλα λόγια που προσπαθούν να πιστέψω . Τα πιστεύω όμως ? Η γιαγιά έκανε καλή δουλειά . Με έμαθε να βλέπω την αλήθεια . Αλήθεια ε; πάνω στην ώρα το βλέμμα μου πέφτει σε μία παιδική χαρά . Να καθαρά μυαλά ! να βλέμματα γεμάτα αλήθεια .
Νύχτωσε . Υψώνω το βλέμμα μου στον έναστρο ουρανό . Μόλις έπεσε ένα αστέρι μ κλείνω τα μάτια μου και κάνω μια ευχή καθώς πίνω μια γουλιά κρασί . Σε λίγο θα ξημερώσει μια νέα μέρα . Είναι όμορφος ο κόσμος εκεί έξω ….
