Απολογούμαι που άργησα τόσο να γράψω , αλλά η εξορία μου δεν μου επέτρεπε τη δημιουργία . Τώρα όντας στην Αθήνα γύρω μου έχω πολλά ερεθίσματα ώστε να αρχίσω πάλι τους προβληματισμούς μου . Ερχόμενος λοιπόν εδώ , και μετά από διάφορες συζητήσεις είδα ότι το γεγονός ότι έχουμε να πολεμήσουμε με τους δαίμονες μας , δεν είναι τίποτε διαφορετικό από μια πάλη με τον εαυτό μας .
Λίγο πολύ όλοι έχουμε δυσάρεστες καταστάσεις τις οποίες καλούμαστε να διαχειριστούμε . το πρόβλημα , επίσης πολλές φορές είναι το γεγονός ότι ο τρόπος που θα το κάνουμε αυτό είναι πολύ πιθανό να επηρεάσει τους γύρω μας . Αυτό είναι και το σημείο που η ηθική , μας χτυπάει την πόρτα και που το συναίσθημα λειτουργεί ως κοφτερή πέτρα που κάνει το δρόμο μας , δύσβατο και πολλές φορές επιλέγουμε να μην τον περπατήσουμε , καν .
Η σκέψη μου και η άποψή ,ου για όλο αυτό είναι σχετικά απλή . Ο τρόπος για να είμαστε ελεύθεροι , είναι να πολεμήσουμε με τον εαυτό μας , να τραυματίσουμε τον εγωισμό και να ξεπλύνουμε τους φόβους μας με το αίμα της ελευθερίας . έτσι μπορεί κάποιος να βγει από τον εαυτό του . έτσι μπορεί κάποιος να σπάσει οποιοδήποτε δεσμό …
