Είναι πολύ μεγάλη η ανάγκη μου να πω τόσα πολλά που δεν ξέρω ποιο θα είναι το λογοτεχνικό αποτέλεσμα της ανάρτησης μου μιας και είναι προϊόν αυτόματης γραφής . Βρίσκομαι σε μια πολύ απόμακρη γωνιά της Ρόδου. Απόμακρη σαν το θάνατο . Θάνατος είναι η απόσταση από τους φίλους και τους κοντινούς σου ανθρώπους . Θάνατος είναι η απομάκρυνση από τη ζωή σου ώστε να φτιάξεις για λίνο μία νέα ζωή . έχω συντροφιά μου ένα ποτήρι κρασί την ώρα τούτη . Το μόνο που με συντροφεύει τώρα που η μοναξιά μου είναι βαριά . Οι φίλοι μου με σκέφτονται , και αυτό μου το αποδείχνουν σποραδικά μηνύματα που λαμβάνω από μέρα σε μέρα . Αυτά είναι που δίνουν κουράγιο να συνεχίσω . Αυτά και η εικόνα των έξι αγγέλων που με συνόδεψαν μέχρι να με απομακρύνει το πλοίο από τη γη των ζωντανών στον νησιωτικού μου Άδη . Που όχι μόνο πήγανε αλλά μείναν εκεί μέχρι που τα μάτια μου αδυνατούσαν να δουν τις φιγούρες τους . Διατηρώ απεριόριστη ευγνωμοσύνη γι αυτό που μου κάνανε . Στην καρδιά μου ευχαριστώ λίγο παραπάνω έναν από τους Αγγέλους μου που στο στήθος μου έχω κάτι να μου κρατά παρέα και να με ζεσταίνει όταν η ψυχή μου παγώνει από τα δάκρυά μου . Δεν έχω πολλά να πω . η κούραση και ο πόνος , μου παίρνουνε τα λόγια . κόβω την ανάρτησή μου απότομα με την παράκληση , να μην με ξεχνάτε .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου