Ain't Misbehavin'

Εχθές ολοκληρώθηκαν οι παραστάσεις του musical Harlem Swing ‘Ain’t Mispehavin’ ουσιαστικά οι συντελεστές, έδειξαν στο κοινό τη βιογραφία του Thomas Wright «fats» waller, μέσα από 31 υπέροχα κομμάτια που ερμηνεύτηκαν από Live ορχήστρα και καταξιωμένους στο Broadway (και όχι μόνο) ηθοποιούς. Για τις ερμηνείες δεν υπάρχουν λόγια αρκετά καλά για να τις περιγράψουν άρτια. Τα κοστούμια ήταν Κάτι παραπάνω από υπέροχα και όλη η ατμόσφαιρα, μοναδική.
Λανθασμένα κάποιοι, περίμεναν να είναι μια χορευτική παράσταση. Όχι, δεν ήταν. Και αυτό είναι το μοναδικό, το ότι έδειξε ότι το swing δεν είναι μονόπλευρο και προβλέψιμο. Φυσικά δεν έλειψε ο χορός, αφού το διάλειμμα της παράστασης, όπως και μετά από αυτή, οι Athens lindy hop και οι Athens swing cats αναλάμβαναν ανά μέρα, να ξεσηκώσουν τον κόσμο με τις χορευτικές τους ικανότητες, και με τους δεύτερους, να κλείνουν με τον εντυπωσιακότερο τρόπο τις παραστάσεις του musical με πολύ κέφι και παρέα με τους συντελεστές. 
Για άλλη μια φορά, το swing έδειξε τη μοναδικότητά του και το πόσο ισχυρά σύγχρονο είναι, μέσα από τη retro αισθητική του.

Youkali, c'est le bonheur, c'est le plaisir

Αυτοί που λένε ότι οι μοναχικές βόλτες δεν είναι όμορφες, ειδικά στην Αθήνα, δεν ξέρουν να βλέπουν τη μαγική αστερόσκονη που πλανάται στον αέρα της πρωτεύουσας. Ένα λοιπόν από τα μοναχικά μου βράδια, περπατούσα βυθισμένος στις σκέψεις μου. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι τα πόδια μου, με είχαν οδηγήσει στα στενά του Μετς. Συγκεκριμένα έξω από το θέατρο «Ειλισσός». Πάνω από την πόρτα , έγραφε youkali  και φυσικά μου κέντρισε της περιέργεια.

Χτύπησα το κουδούνι (παλιά ήταν ένα πολύ όμορφο σπίτι) και μου άνοιξε ένας μουσάτος χαμογελαστός κύριος. Ο κύριος Βασίλης. Τον ρώτησα τι ήταν εκεί , και μου απάντησε ότι είναι μια μαγική σύμπραξη. Ωστόσο ακόμα δεν είχαν ανοίξει. Μιας και το κρύο ήταν τσουχτερό , τον παρακάλεσα να με αφήσει να μπω μέσα , και με το ζεστό του χαμόγελο μου έκανε τη χάρη. Η τύχη , με έριξε στη στιγμή των προβών.

Μια υπέροχη σοπράνο με τα μάτια (και τη φωνή) της Μαρίας Κάλλας, ένας ψηλός και επιβλητικός βαρύτονος κάνανε πρόβα μπροστά από ένα πιάνο , του οποίου τα πλήκτρα. Γήτευε με τα μαγικά του δάχτυλα ένας απίθανος πιανίστας. Ο λόγος , για τους Neville Jason Fahy , (πιάνο) την Έλλη Αναστασοπούλου και το Νίκο Καραγκιαούρη. Μοναδική συντροφιά τους , ένα κερί που η ζεστή του φλόγα συνόδευε διακριτικά τις παρουσίες τους. Η πρόβα τελείωσε, και εγώ έμεινα στο τραπέζι , κάτω από το φωτιστικό μου , παρέα με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί να γράφω τα πρώτα κομμάτια της ανάρτησής μου.

Η ώρα πήγε 9 παρά 10 και η βελούδινη κουρτίνα άνοιξε για να υποδεχθεί τους πρώτους θεατές. Το στυλό μου, τρέχει σαν υπνωτισμένο υπό τον ήχο των βιολιών την ώρα που η ανυπομονησία μου για το τι θα παρακολουθήσω , σχεδόν μου μουδιάζει την πλάτη. Η ώρα 9 ακριβός , και ο βαρύτονος έκανε την αρχή με ένα δυνατό κομμάτι. Έπειτα υποδέχθηκε την κυρία της παρέας και η βραδιά κύλισε. Η καρδιά μου σκιρτούσε δυνατά. Κάτι παρά πάνω από έντονα συναισθήματα εναλλάσσονταν με κάθε νότα , με κάθε κομμάτι. Το κερί έκαιγε. Μαγικό ταξίδι στην Ευρώπη. Αυτό που κλείνεις τα μάτια σου και ονειρεύεσαι μέρη. Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα. Γερμανία….

Μετά το τέλος της παράστασης και με την καρδιά μου να χτυπά ακόμη, είχα την τύχη να γνωρίσω τους καλλιτέχνες. Το μυστικό, μου είπαν, της μαγείας, είναι ότι είναι μια πολύ καλή παρέα , και πάνω απ όλα είναι καλοί φίλοι. Αυτό φυσικά βγαίνει στον κόσμο με έναν μοναδικό τρόπο.

Προτείνω σπεύσετε να κλείσετε θέση, μιας και δεν είναι λίγες οι sold out εμφανίσεις τους.     

www.eilissos.gr