Δημοκράτες-Τρομοκράτες

Δεν είμαι απόλυτα βέβαιος αν πρέπει να είμαι θλιμμένος ή θυμωμένος. Τις μέρες αυτές φροντίζω να ενημερώνομαι για τια δηλώσεις των αγαπημένων μας πολιτικών. Όταν απευθύνονται στο λαό, ακούμε διαβεβαιώσεις που διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές τα λόγια είναι ‘’ εμπιστευτείτε μας και εμείς θα βάλουμε και βαζελίνη’’. Ακούγοντας προσεκτικά τα λόγια των πολιτικών προς τους πολιτικούς είναι μια απέραντη τρομοκρατία των πολιτικών αρχηγών προς τους ομοπαραταξιακούς τους συναδέλφους.
Ο Κος Παπανδρέου κάλεσε να τον λυπηθούμε ως λαός γιατί ο καημένος σήκωσε 2 χρόνια τώρα έναν σταυρό που δεν άξιζε και δεν του αναλογούσε. Και ερωτώ περιμένει να τον νοιώσουμε ως έναν από εμάς; Και να υποθέσω πώς η δήλωση ή ψηφίζετε ή φεύγετε είναι μια νέου τύπου έκφανση της δημοκρατίας, ε;

Αυτό με φέρνει στα λόγια του αγαπημένου Κυρίου Σαμαρά. Οι ψευτοεπαναστάτες όχι μόνο φεύγουν αλλά δεν θα ξανά είναι υποψήφιοι, γιατί αν η ΝΔ δεν δήξει τώρα συνοχή πότε θα δήξει γιατί πώς θα κυβερνήσει αύριο αν δεν υπάρχει συνοχή;

Ο δε κύριος Παπαδήμος ξεκαθάρισε ότι η ψήφιση της δανειακής σύμβασης είναι δεδομένη (κοινώς ότι η διαδικασία όχι μόνο δεν είναι διαφανής αλλά και ασήμαντη)

Κύριοι πολιτικοί αρχηγοί τώρα εκτός από το να τρομοκρατείτε τον κόσμο, τρομοκρατείτε και τους συναδέλφους σας; Θυμίζω ότι ο Παπαδόπουλος προτίμησε μια πιο δημοκρατική βιτρίνα. Το πρόβλημα του τόπου δεν είναι οι ευρωπαίοι εταίροι μας αλλά εσείς και η άθλια διαχείριση σας.

Ευχαριστώ. 

Σκέψεις......

Κάνει κρύο και το αναμμένο τζάκι , πέραν του να με τυλίγει με τη θερμή αγκαλιά του, ομορφαίνει με μοναδικό τρόπο το χώρο και τις στιγμές μου. Μου αρέσει να κλείνω τα φώτα και να κάθομαι κοντά του και να περιεργάζομαι τη φλόγα. Παίζει πάνω στο ξύλο καθώς παίρνει τη σάρκα του και τη μετατρέπει σε στάχτη. Η μία φλόγα γλείφει την άλλη και όλες μαζί μπλέκονται σε έναν χορό σχεδόν ερωτικό. Θυμίζει κορμιά αγκαλιασμένα τα οποία λικνίζονται με πάθος σε ένα φλογερό ταγκό που μετατρέπεται σε πάλη μεταξύ αντίθετων δυνάμεων.

Πάντα ο χορός γοήτευε τους ανθρώπους και δεν είναι λίγες οι φορές που το πάθος και το συναίσθημα ξεχύνονται, ξεφεύγουν από τα όρια της μουσικής και των κανόνων. Αν και ο χορός βασίζεται σε κανόνες. Πολλές φορές το γοητευτικότερο που μπορεί κάποιος να κάνει είναι να τους σπάει ή τσαλακώνει. Αν αυτό προέρχεται από το πάθος των χορευτών, των κορμιών που μεθυσμένα πάλλονται στο ρυθμό, το αποτέλεσμα είναι πάντα εκρηκτικά μοναδικό.

Οι στενές φόρμες και τα αυστηρά βήματα, καλό είναι να παραμερίζονται όταν το συναίσθημα και η προσωπικότητα κυριαρχούν. Μια γλυκιά τρέλα, που καταλήγει στη μέθεξη της δημιουργίας.

Χαμογελώ. Πίνω μια γουλιά από το κρασί μου και κοιτώ τη φωτιά.