Παρασκευή απόγευμα κάπου στο Μοναστηράκι μια παρέα τριών παιδιών περνούσε την ώρα της περπατώντας στους πολυσύχναστους δρόμους . Ξαφνικά μια φωνή
-Παιδιά περιμένετε !
Χάλασε η σαγιονάρα της κοπέλας . Είχαν δρόμο μπροστά τους . Το ένα από τα δυο αγόρια, ήταν απλά ακάθεκτο . Ασυγκράτητο .
-Έλα , πάρε τα παπούτσια μου ..
Αυτό ήταν .. Η αφορμή να περπατά μια παρέα ξυπόλυτη μέσα στο κέντρο της πόλης δόθηκε.
Έτσι λοιπόν , μια παρέα τριών ξυπόλητων παιδιών διήνυσε μια απόσταση από την πλατεία του μοναστηρακιου μέχρι ένα ξεχασμένο μέρος κάτω από την Ακρόπολη και πάλι πίσω . Αυτό που και οι τρείς παρατήρησαν ήταν ότι στον κόσμο πλέον, η απόλυτα φυσική κατάσταση του ανθρώπου προκαλεί τόση περιέργεια . φαίνεται τόσο παράταιρη από τον ίδιο τον άνθρωπο . Ξεχνάμε φαίνεται ότι γεννηθήκαμε ξυπόλητοι!! 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου