«Οι πόλεις είναι η ίδια η άβυσσος του ανθρώπινου γένους». Τάδε έφη Ζαν Ζακ Ρουσό. Σκέψου τη δική μας πόλη τώρα, το κέντρο της και τους δημόσιους χώρους της, και πόσο αντανακλά η Αθήνα την παραπάνω ρήση.
«Υπάρχουν πολλές “στρώσεις” ιστορίας, αρχαία, βυζαντινά, νεοκλασικά. Όμως όλα αυτά δεν είναι πια προφανή. Είμαστε μία από τις λίγες πόλεις που το ιστορικό της κέντρο βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση. Πάντως, οι νέες γενιές είναι περισσότερο συναισθηματικά συνδεδεμένες με την Αθήνα από ό,τι οι προηγούμενες που ήρθαν από κάπου αλλού, μπήκαν σε ένα διαμέρισμα, άρχισαν να βλέπουν κάτι άσχημο από το παράθυρό τους και έτσι απαξίωσαν την πόλη και μετά τους απαξίωσε και αυτή» μου λέει η αρχιτέκτονας Μαρίλενα Κοσκινά, η οποία πριν από έξι χρόνια σύστησε μαζί με τον επίσης αρχιτέκτονα Μαρίνο Σορίλο το ΖΕΟΝ. Πρόσφατα, η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία με στόχο τις δράσεις για την ποιότητα του χώρου στην Αθήνα ξεκίνησε τη νέα δράση «Δημόσιος Χώρος» (η A.V. είναι χορηγός επικοινωνίας), με πρώτο στάδιο ένα δρώμενο στο οποίο οι Αθηναίοι καλούνται να απαντήσουν φωτογραφικά στο ερώτημα: «Τι σας ευχαριστεί ή σας ενοχλεί περισσότερο όταν κινείστε καθημερινά στο δημόσιο χώρο της πόλης σας;».
«Δεδομένης της θέσης του ΖΕΟΝ στην πλατεία Κουμουνδούρου, βρισκόμαστε πολλές ώρες στο κέντρο και έχουμε βιώσει σε όλο της το μεγαλείο τη συστηματική του απαξίωση από το 2004, μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Φυσικά το θέμα είναι πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό».
Η ταμπέλα της υποβάθμισης, όμως, δεν αναβοσβήνει σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Στις φωτογραφίες που μου στέλνουν από το ΖΕΟΝ από τις μέχρι στιγμής συμμετοχές βλέπω και την περσινή υπαίθρια έκθεση γλυπτών της Βάνας Ξένου στον Εθνικό Κήπο –μια δράση με μεγάλη απήχηση στους Αθηναίους–, τις υπαίθριες αγορές με τη μοναδική αυτή λιακάδα της Αθήνας και πολύχρωμα graffiti να ομορφαίνουν άσχημα μπετά. «Περίμενα περισσότερη εστίαση στα προφανή προβλήματα – σκουπίδια, πάντα παρκαρισμένα αυτοκίνητα που εμποδίζουν τους πεζούς, περίπτερα φυτρωμένα πάνω στους διαδρόμους τυφλών. Τελικά ο κόσμος πηγαίνει πέρα από αυτό, γιατί απ’ ό,τι φαίνεται όλα τα παραπάνω τα έχουμε συνηθίσει. Οι περισσότεροι επιλέγουν να σχολιάσουν την έλλειψη ή την ύπαρξη επικοινωνίας – πολλοί έχουν στείλει, για παράδειγμα, φωτογραφίες της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, η οποία είναι ένας τόπος που συμβολίζει τη χαρά στην πόλη μας. Άλλωστε αυτό είναι ο δημόσιος χώρος: η προέκταση του ιδιωτικού χώρου, το παλιό αίθριο, η παλιά γειτονιά του χωριού. Έτσι πρέπει να λειτουργεί, σαν ένας τόπος συμμετοχής και αυθόρμητης επικοινωνίας, ένας τόπος συλλογικής μνήμης».
Η συνολική δράση του ΖΕΟΝ με διάρκεια πάνω από ένα χρόνο θα περιλαμβάνει αναλύσεις, εκθέσεις, ημερίδες και workshops με απλές προτάσεις βελτίωσης της καθημερινότητάς μας. Άλλωστε το γνωρίζουμε όλοι μας, όσο και να γκρινιάζουμε: η αρνητικότητα απέναντι στην πόλη μας δεν θα μας οδηγήσει πουθενά, η Αθήνα περιμένει από εμάς… φροντίδα και πρωτοβουλίες.
By athensvoice.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου