Ο άνθρωπος της σκάλας

Εχθές βρέθηκα τυχαία σε κάτι σκάλες , με κάποιον που μου δημιούργησε πολλούς προβληματισμούς . Θέμα συζήτησης ? Ανθρώπινες σχέσεις και παραχωρήσεις . Τι συμβαίνει όταν ο άνθρωπός σου είναι μακριά ? Τι συμβαίνει όταν παύεις ουσιαστικά να μοιράζεσαι πράγματα ? Κατά πόσο πρέπει να υπομένεις δύσκολες για σένα καταστάσεις ?

Πολλά ερωτηματικά τα οποία φυσικά δεν είμαι σε θέση να απαντήσω . Θέλω όμως να εκφράσω τις σκέψεις μου , ώστε να δώσω σε εσένα αναγνώστη και σε εσένα που συνάντησα στη σκάλα , μία ακόμα οπτική .

Οι άνθρωποι λοιπόν είναι ζώα τα οποία έχουν την ανάγκη να επικοινωνούν και να μοιράζονται πράγματα , τόσο με φίλους , όσο και με συντρόφους . Συμβαίνει κάποιες φορές όμως , ο άνθρωπος αυτός να είναι μακριά μας . Πες μου όμως κάτι αγαπημένε φίλε . τι σημαίνει μακριά ? μακριά είναι κάποιος που μένει 500 χιλιόμετρα μακριά μας και ζει και αναπνέει με τη σκέψη μας , ή κάποιος , ο οποίος  , με τον οποίο ζούμε δίπλα . και όταν το βράδυ πέφτουμε για ύπνο μαζί του , βρισκόμαστε πλάι σε ένα ξένο κορμί που δεν ανήκει ούτε στον ίδιο του τον εαυτό ? Δεν είμαι κανένας ειδικός των σχέσεων , δεν τα έχω πάει πολύ καλά σε αυτόν τον τομέα , αλλά ξέρω πως είναι να ερωτεύεσαι , να πονάς , να δίνεις και να δίνεσαι ... και αν αυτό το κάτι που φτιάχνεις , είναι καλό , αλλά η ημερομηνία λήξης του είναι πολύ σαφής και πολύ κοντινή ? Το κρατάς και όσο πάει , ή το κόβεις εκεί που είναι ώστε να κρατήσεις τα συναισθήματά του  ζωντανά στο χρόνο ?

Και μετά από τόσο προβληματισμό , έρχομαι να φέρω κι άλλον . Πόσο , πρέπει , μπορείς και θέλεις να δόσεις σε αυτή τη σχέση ? Και αν αυτά που σου παίρνει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που σου δίνει ?
Πολλές φορές το βράδυ , κοιτώ τον ουρανό , και σκέφτομαι .. υπάρχει κάποιος άνθρωπος που να μπορεί να είναι αυτό που χρειάζομαι ? Και αν υπάρχει και τα μονοπάτια μας συναντηθούνε κιόλας , πως ξέρω οτι μετά θα συνεχίσουν αέναα να προχωρούν σαν ένα ? Έπειτα σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι , έχουν σταματήσει να κοιτούν τον ουρανό , το φεγγάρι . Πως οι άνθρωποι , έχουν σταματήσει να συζητούν με τον εαυτό τους . Να ψάχνουν μέσα τους να βρουν τι πραγματικά θέλουν , και ΄χι από τους γύρω τους . Δεν δίνουμε ποτέ χρόνο στον εαυτό μας ούτε για να σκεφτούμε , ουτε για να κάνουμε μία βόλτα , ακόμα ακόμα , ούτε για να απολαύσουμε την τροφή μας . Πώς λοιπόν να μή μας προβληματίζουν τόσο οι σχέσεις μας? Φλιάρισα πολύ όμως και δεν θέλω για ένα τέτοιο θέμα . Η μοναδική συμβουλή μου , αν φυσικά μου επιτρέπεται ο λόγος) να κοιτάμε μέσα μας , στα πραγματικά ενδότερα μας . Κι εσύ άνθρωπε στη σκάλα .. έχεις άτομα να σε ακούσουν , αναπάσα στιγμή ....